بر لب جویی و در کنار کسی که دوستش داشتم نشسته بودم. کف دستش را در جوی فرو برد و آن را بیرون آورده و به من نشان داد و گفت: آبی که کف دستم جای گرفته میبینی؟این نشانه عشق من است!
و به راستی چنین بود...مادامیکه دستانمان را با دقت باز نگه داریم آب در کف دستها باقی میماند.اما اگر انگشتانمان را سفت و سخت به هم بچسبانیم و و سعی کنیم که آبها را به اجبار در دستهایمان نگه داریم یک قطره آب هم در کف دستهایمان باقی نمی ماند.
اینست بزرگترین اشتباهی که مردم در هنگام عاشق شدن مرتکب میشوند...آنها میخواهند عشق را به اجبار حفظ کنند...به او امر کنند ...از او انتظار دارند...او را محدود میکنن
بدینگونه است که عشقشان همچون همان آبها با کوچکترین تکانی از بین میرود و نابود میشود
عشق باید آزاد باشد ...شما نمیتوانید طبیعت عشق را تغییر دهید
اگر کسی را دوست دارید اجازه بدهید آزاد باشد...او را زندانی افکار و عقاید خود نکنید
بدهید اما انتظار گرفتن نداشته باشید
متقاعد کنید اما امر نکنید
حفظ کنید اما اسیر نکنید
خواهش کنید اما دستور ندهید
ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﻭﻝ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭﯼ ﮐﺎﺫﺏ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﻧﻪ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﯾﻘﯿﻦ " ﮐﺮﻡ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﻟﻮﻟﯿﺪ " ﺭﻭﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻥ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﻭﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﯿﺎﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﯼ ﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﺯﺧﻤﻪ ﯼ ﻣﻀﺮﺍﺏ شکست ﺳﺎﺯ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﺎ ﺁﺯﺍﺩ " شاﭘﺮﮎ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ " * سیمین وحیدی *
ﯾﮏ ﺷﺐِ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﻟﻨﺪﻩ ﻣﻦ ، ﺩﺭ ﭘﯽ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮔﺸﻮﺩ ﺷﺪﻡ ﺍﺯﺟﺴﻢ ، ﺭﻫﺎ ﻭﺟﺪﺍ ، ﺍﺯ ﺩﻝ ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﺗﻌﻤﻖ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺭﺍﺯ ، ﺳﻔﺮﻡ ﺷﺪ ﺍﻏﺎﺯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﯽ ، ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﺎﯼ ﻗﺮﺹ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﮐﻢ ﺭﻧﮕﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎ ﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺑﺸﺎﺭﺍﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻣﺼﻔﺎ ﻭﻗﺸﻨﮓ ﻗﺼﺮ ﻫﺎ ﺯﺭﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻮﺭ ﻭ ﻏﻠﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺭﻭﺡ ﭘﺎﮐﯽ ﺍﻣﺪ ﺗﻬﻨﯿﺖ ﮔﻔﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺭﻣﺰ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﭘﺎﺳﺨﻢ ﺩﺍﺩ ﻭﮔﻔﺖ . ﺭﺍﻩِ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ! ﻫﺴﺖ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭﺳﭙﺲ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﯼ ﻣﺴﺖ ِ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﺒﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻤﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﯿﺮ ﻧﺸﺪ ﻓﺮﺩ ﺷﺮﻭﺭ ﺟﻨﮓ ﻭﺍﺷﻮﺏ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﮐﻮﺭ ﻣﯿﺰ ﻭ ﮐﺮﺳﯽ ﻭﺻﺪﺍﺭﺕ ﻧﺸﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﻭﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻦ ﺑﺰﻡ ﻭﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﻧﯿﻔﺘﯽ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻭﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺖ، ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﮐﺮﻩ ﺧﺎﮎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺍﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ...... ﺯﻣﯿﻦ ﺗﻮﯼ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺑﻬﺸﺖ ، ﻏﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺣﺴﺪ ﻭﮐﯿﻨﻪ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻣﺮﺽ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﮔﺮﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮒ . ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻏﺮﺵ ﺭﻋﺪﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺭﺑﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﻟﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﻟﻢِ ﺧﺎﮎ ﺑﺎﺯ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺷﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎﺯ ﭘﺎ ﺑﻨﺪﻡ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﺎﺭِﻩِ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭ ﺣﺰﯾﻦ * قمرالزمان درخشان *
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺎﻱ ﻳﻚ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺏ
ﺗﻪ ﻳﻚ ﻇﺮﻑ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﭘﺮ ﺩﻭﻍ
ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﭼﻮﭘﺎﻥ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺎﻱ ﻳﻚ ﺑﻮﺗﻪ ﺧﺎﺭ
ﺩﺭ ﭘﻲ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺎﺭ ﮔﻮﻥ
ﺑﺎ ﺩﻫﻘﺎﻥ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ
ﺳﺮ ﻳﻚ ﺳﻔﺮﻩ ﺳﻨﮓ
ﮔﻨﺪﻡ ﻭ ﺟﻮ ﻣﻲ ﻛﺎﺷﺖ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻛﻪ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ
ﺭﻭﻱ ﭘﺮﭼﻴﻨﻬﺎﻱ ﺑﺎﻍ
ﺭﻭﻱ ﺍﻳﻮﺍﻧﻬﺎﻱ ﺩﻩ
ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﭘﺸﻢ ﺑﺎﻓﺖ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ
ﺑﻮﻱ ﻛﺎﻫﮕﻞ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺩﺍﺩ
ﻛﻔﺸﻬﺎﻳﺶ ﭘﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩ
ﮔﺮﮔﻢ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺑﺎﺯﻱ ﻛﺮﺩ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮔﻴﺴﻮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﻓﺖ
ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺳﺮﺥ ﻛﺮﺩ
ﺯﻳﺮ ﺍﺑﺮﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ
ﻛﻮﺯﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﻩ
ﻣﻲ ﺁﻣﺪ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ
ﺗﻮﻱ ﺁﻗﻞ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﻱ ﻳﻚ ﭘﺸﺘﻪ ﻋﻠﻒ
ﭘﺎﻱ ﺁﺧﻮﺭ
ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ
ﺑﺰ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺩﻭﺷﻨﺪ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪم
ﻣﺮﻏﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﻪ ﺩﺍﺩ
ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻤﺪ ﻣﻲ ﻣﺎﻟﻴﺪ
ﻣﺸﻚ ﻣﻲ ﺯﺩ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺩﻩ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ
ﺑﻘﭽﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺑﺴﺖ
ﺭﻭﻱ ﻳﻚ ﺍﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ
ﻻﻟﻪ ﺍﻱ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ
ﻭ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ : ﺍﻣﻴﺪ – ﺍﻣﻴﺪ –ﺍﻣﻴﺪ
* نصرالله لک *
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم